Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Αδυναμία...

Σου κάνει κάποιος, ό,τι του επιτρέψεις εσύ να σου κάνει...


Ναι, έτσι είναι. Δεν υπάρχουν λόγια που να το εξηγούν περαιτέρω. 
Σου κάνει κάποιος, ό,τι του επιτρέψεις εσύ να σου κάνει. Όποιος κι αν είναι αυτός. Φίλος, γνωστός, γονιός ή ακόμη κάποιος άγνωστος που συναντάς στο σχολείο ή στο δρόμο. Αν εσύ είσαι ευγενικός, σε ποδοπατούν. Αν δεν λες όχι, σε εκμεταλεύονται. Αν σε πειράζουν και σε πειράζουν και σε πειράζουν και δεν λες "αρκετά", δεν πρόκειται να σταματήσουν. Αν έχεις κάποιο ελάττωμα, όπως και όλοι έχουμε αφού είμαστε άνθρωποι, και ντρέπεσαι γι αυτό, θα σε κοροϊδέψουν. Γιατί πολύ απλά δε καταλαβαίνουν ή καλύτερα δεν έχουν τη δυνατότητα να καταλάβουν το πόσο σε πονάει αυτό που κάνουν. Είτε γιατί ζουν μέσα στην άγνοια, είτε γιατί δεν τους νοιάζει αν σε πονούν. Δυστυχώς, έτσι είναι ο κόσμος που ζούμε. Γεμάτος "τέλειους" ανθρώπους που δε μπορούν να δεχτούν τη διαφορετικότητα του άλλου. 

Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι το γιατί να το επιτρέψεις; Ή καλύτερα, γιατί το επιτρέπω, αφού μιλώ για εμένα. Γιατί είμαι τόσο καλή; Σοβαρά τώρα. Είμαι υπερβολικά καλή με τους άλλους. Μα, γιατί να επιτρέπω να μου το κάνουν αυτό; Γιατί να επιτρέπω να με χρησιμοποιούν, να με κοροϊδεύουν, να με πονούν; Δεν είναι ότι μου αρέσει αυτό. Δε μου αρέσει να πονώ. Δε μου αρέσει να με πληγώνουν. Κι όμως δεν κάνω τίποτα για να το σταματήσω. Απλά κάθομαι και το δέχομαι σωπαίνοντας. Κι αυτό είναι ακόμη χειρότερο, γιατί άλλο το να προσπαθείς να αντισταθείς και άλλο το να μην κάνεις τίποτα. 

Ίσως είμαι αδύναμη. Ίσως φοβάμαι. Ίσως δεν θέλω να πληγώσω κανέναν. Και θα μου πείτε, αφού σε πληγώνουν γιατί δεν θέλεις να τους πληγώσεις; 
'Ελα μου ντε. Αυτό προσπαθώ να καταλάβω. Τόσα χρόνια υπέμενα ό,τι μου έκαναν. Ω, έχω υποστεί πολλά. Αλλά δεν θέλω να κλαφτώ. Θέλω απλά να καταλάβω τον εαυτό μου. Και τον κόσμο γύρω μου. Δηλαδή, δε μπορώ απλά να δεχτώ ότι ο κόσμος είναι σκατά και δεν πρόκειται να μπορέσω εγώ να τον αλλάξω. There is always hope, όπως έχω ξαναπεί. Και θέλω να το πιστεύω, απλά δε με αφήνουν. 

Να έχετε ένα καλό και όμορφο βράδυ. Konbanwa~! ^__^



2 σχόλια:

Weird Fairy είπε...

Ειλικρινά, βρίσκομαι ΑΚΡΙΒΏΣ στην ίδια κατάσταση!
Καταλαβαίνω πολύ καλά πως νιώθεις, καταλαβαίνω το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεσαι. Δε θες να πληγώνεις αλλά ανέχεσαι να σε πληγώνουν. Αυτό κάνω κι εγώ.
Έχω πει στον εαυτό μου να σταματήσω να είμαι συνέχεια το θύμα αλλά δε μπορώ να πατήσω πόδι...
Δε μπορώ να σου δώσω κάποια συμβουλή... αλλά, όπως ανέφερα στην τελευταία μου ανάρτηση, μου έχουν πει ότι τους ευγενικούς τους πατάνε κι ότι πρέπει να σηκώνουμε το κεφάλι...
Εύχομαι όλα να καταλήξουν καλά.
Φιλιά.

Escapist είπε...

Είμαστε πολλοί, δυστυχώς. =\
Καταλαβαίνω τι λες...
Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε θύματα κι όπως είπες no more θύματα.
Σ' ευχαριστώ και σου ανταποδίδω την ευχή.
Φιλιά. <3