Can we just leave it?

Δε μπορώ να το συζητάω άλλο. Δεν αντέχω να το σκέφτομαι. Ίσως επειδή είμαι αδύναμη και φοβάμαι να σκέφτομαι την πραγματικότητα και προτιμώ να ζω στον κόσμο μου.
Η μάνα μου....η μάνα μου προσπαθεί με τον τρόπο που αυτή θεωρεί σωστό να καταλάβει το πρόβλημά μου, αυτό που έχω με τους φίλους μου και που δεν θέλω να βγαίνω πια μαζί τους και που έχουν αλλάξει τόσο πολύ. Με ρωτάει συνέχεια γιατί δεν βγαίνω, γιατί δεν έχω όρεξη να βγω με τους φίλους μου και θέλω να βγαίνω μόνο με την ΕΚΑ, γιατί δεν γίνομαι λίγο πιο ανοιχτή. Της έχω εξηγήσει εκατό φορές ότι ΔΕΝ πρόκειται να αλλάξω μόνο και μόνο για να γίνω αρεστή. Και μου λέει ότι αν είμαι σε μια παρέα πρέπει να μιλάω, και ότι αν πω βλακεία δεν πειράζει.
Τότε ήταν η στιγμή που ξέσπασα. Καθόμουν στον καναπέ, είχα δακρύσει και μετά άρχισα να κλαίω όταν της μιλούσα και της εξηγούσα. Προσπάθησα τόσο πολύ να κρατηθώ. Γιατί το μισώ αυτό. Να κλαίω μπροστά σε άλλους.
Και με ρώτησε γιατί κλαίω. Και της εξήγησα. Όταν βγαίνεις με παρέα, παιδιά που είσαστε μαζί τόσο καιρό και ακόμη δεν μιλάτε καλά καλά, κι ενώ προσπαθείς να μιλήσεις, εσύ που κανονικά κάθεσαι σε μια γωνιά και ακούς αμέτοχη, και δεν σε ακούει κανείς ή σε κοιτάνε με απαξιωτικό βλέμμα, λογικό δεν είναι να μην θέλεις να ξαναβγείς μαζί τους; Αλλά ούτε που κατάλαβε τι εννοούσα. What a pity. Τσάμπα όλο αυτό το ξέσπασμα.

Προχθές, ο κολλητός μου, μου είπε να βγούμε μετά τις εξετάσεις. Και ρώτησα ποιοι θα είναι μαζί μας. Και όπως φαντάστηκα, οι γνωστοί. Καμιά δεκαπενταριά άτομα. Σε καφετέρια. Και του λέω με δισταγμό ότι δεν θα πάω. Και με ρώτησε γιατί. Ποιος με νευριάζει και μου τη σπάει. Και του είπα ΚΑΝΕΙΣ. Να *δίνει διπλή μούντζα στον εαυτό της*. Είχα την ευκαιρία να του εξηγήσω αλλά την άφησα να φύγει. Γιατί φοβάμαι. Φοβάμαι το επακόλουθο. Kirota. :|

Ναι, λοιπόν, αυτός είναι ο λόγος που δεν θέλω να βγαίνω πια, satisfied? Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει και τι πρόκειται να γίνει. Ίσως μείνω μόνη μου, για αρκετό καιρό. Ίσως για πολύ καιρό. Απλά...can we just leave it? Never talk about it again?

Turn the lights off...

Hold on, be strong...

Ugh, you make me sick. Have some fire. Be unstoppable. Be a force of nature. Be better than anyone here, and don't give a damn what anyone thinks. There are no teams here, no buddies. You're on your own. Be on your own.

Νομίζω πως έχω αρχίσει να συμφωνώ με την Κριστίνα. Για όποιον δεν κατάλαβε, εννοώ την Κριστίνα από το Grey's Anatomy. Φαίνεται τόσο σκληρή και αναίσθητη. Σα να μην τη νοιάζει τίποτα. Κι έλεγα, μας πώς μπορεί να είναι έτσι; Κι όμως, έχω αρχίσει να την καταλαβαίνω. Θα ήθελα πραγματικά να γίνω σαν κι αυτή. Να μη με νοιάζει τίποτα και κανένας. Να προσπαθώ να γίνω καλύτερη και καλύτερη και να μη με νοιάζει τι λένε οι άνθρωποι για μένα. Να είμαι πάντα ο εαυτός μου και να χαίρομαι γι' αυτό. Θέλω να γίνω αναίσθητη. Γιατί τελικά, δεν μας έχουν κάνει να το νομίζουμε, αλλά είμαστε στ' αλήθεια μόνοι. Ναι, αυτή είναι η αλήθεια.

Φυσικά, δεν αντιλέγω. Υπάρχουν και αν όχι θα υπάρξουν άνθρωποι που νοιάζονται για εμάς και θέλουν να είμαστε χαρούμενοι με κάθε τίμημα. Όμως, στην πραγματικότητα δεν έχει σημασία. Είμαστε μόνοι. Μόνοι. Κι αυτό δεν είναι κακό. Αντιθέτως, είναι καλό κι όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο καλύτερα θα είναι. 

Έχω βαρεθεί να περιμένω. Να περιμένω πότε θα φύγω μακριά από την κακία του κόσμου. Έχω βαρεθεί να περιμένω το πότε κάποιος θα καταλάβει τι αξίζω, αν αξίζω κάτι. Έχω βαρεθεί να δίνω και να μην πέρνω. Και ίσως επαναλαμβάνομαι. Αυτό όμως δίχνει ότι η κατάσταση είναι αμετάτρεπτη. Γι' αυτό θα πρέπει να το πάρω απόφαση και να κάνω αυτό που λέει η Κριστίνα: Be on my own. Αλλά θέλει μεγάλη προσπάθεια. Γιατί ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Πρέπει όμως να κάνω κάτι για τον εαυτό μου επιτέλους. Πρέπει, το χρειάζομαι.

Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μιλούσα έτσι. Κι όμως, here I am. :)

Καλά να περνάτε αγάπες. Ja ne. ^__^

Σεβασμός...

Πού έχει πάει ο σεβασμός; Με τα πόδια στην Αυστραλία; Ή μήπως για περίπατο μέχρι την Ανταρκτική;
Βασικά, υπάρχει κάποιος που ξέρει τι σημαίνει αυτή η λέξη; Η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιο πρόσωπο για τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα και τα κάθε λογής προσόντα του. Η τήρηση και η εκούσια συμμόρφωση σε νόμο, διάταξη, όρο κοκ. Η συμπεριφορά απέναντι σε κάτι που δεν προσβάλλει ή απειλεί την ταυτότητα, την ιδιαιτερότητα ή την ίδια την ύπαρξή του. Yeah, right.
Δε μπορώ να καταλάβω πώς μπορούν μερικοί άνθρωποι να είναι τόσο ανίδεοι και αδαείς. Δε ζητάω να με αγαπήσουν. Δε ζητάω να με γουστάρουν. Δε ζητάω να μου μιλάνε χωρίς να το θέλουν. Λίγο σεβασμό ζητάω. Μήπως δεν τον αξίζω; Μήπως έκανα κάτι για να τον χάσω; Επειδή δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια; Επειδή δεν είμαι το πιο διάσημο παιδί του σχολείου; Επειδή δεν δέχομαι ό,τι μου σερβίρουν και έχω δική μου σκέψη και δική μου ιδεολογία; Είναι αυτοί λόγοι για να χάσεις το σεβασμό που αξίζεις όπως και όλοι οι άνθρωποι, αναρωτιέμαι. Γιατί είναι τόσο κακή η διαφορετικότητα, μα τον Ζεχελ;!   -.-
Δεν ξέρω αν θα άντεχα αν ήμουν από άλλη χώρα ή είχα άλλη θρησκεία. Φαντάζομαι τι περνάνε αυτοί οι άνθρωποι, που στο κάτω κάτω δεν έχουν κάνει τίποτα κακό. Απλά δεν αλλάζουν για να γίνουν αρεστοί στον οποιονδήποτε. Ούτε γω πρόκειται να αλλάξω, αλλά δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση.

-Μα γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ;
-Δεν έχω ιδέα...Δεν ξέρω...
-Να μη σε νοιάζει, ας τους να κοροϊδεύουν, δικό τους πρόβλημα.
-Πω, μακάρι να ήμουν σαν εσένα, να μη με ένοιαζε τίποτα...Θα προσπαθήσω να το πάρω στο πιο χαλαρό.


Και ναι, προσπαθώ. Αλλά πόσο ακόμη; Ούτε αυτό δεν σέβονται. Ούτε καν την προσπάθεια. Είπαμε, καλή κι άγια κι πλάκα αλλά μέχρι ένα σημείο. Δηλαδή ούτε τα όρια που θέτει κάποιος δε σέβονται; Τα έχουμε ισοπεδώσει όλα ρε πούστη μου; Προσπαθώ να μη δείξω ότι με πειράζει, το παίζω χαλαρή κι άνετη. Κι ακόμη, δεν καταλαβαίνουν. Δηλαδή τι πρέπει να κάνω; Να πάω και να τους το πω στα μούτρα; Και τι θα κερδίσω; Ακόμη περισσότερη ασέβεια και κοροϊδία.
Σκέφτομαι πως και πως την ημέρα που θα τελειώσουν τα σχολεία για πάντα και θα φύγω από δω. Δεν θα τους ξαναδώ και θα ηρεμήσω. Ποτέ όμως δεν θα βρω ηρεμία. Παντού θα βρίσκω τέτοιους ανθρώπους μπροστά μου. Κάποτε όμως θα πρέπει να το αντιμετωπίσω και να το ξεπεράσω.

Κατάλληλο τραγούδι και Moi moi. :]