Πού έχει πάει ο σεβασμός; Με τα πόδια στην Αυστραλία; Ή μήπως για περίπατο μέχρι την Ανταρκτική;
Βασικά, υπάρχει κάποιος που ξέρει τι σημαίνει αυτή η λέξη; Η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιο πρόσωπο για τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα και τα κάθε λογής προσόντα του. Η τήρηση και η εκούσια συμμόρφωση σε νόμο, διάταξη, όρο κοκ. Η συμπεριφορά απέναντι σε κάτι που δεν προσβάλλει ή απειλεί την ταυτότητα, την ιδιαιτερότητα ή την ίδια την ύπαρξή του. Yeah, right.
Δε μπορώ να καταλάβω πώς μπορούν μερικοί άνθρωποι να είναι τόσο ανίδεοι και αδαείς. Δε ζητάω να με αγαπήσουν. Δε ζητάω να με γουστάρουν. Δε ζητάω να μου μιλάνε χωρίς να το θέλουν. Λίγο σεβασμό ζητάω. Μήπως δεν τον αξίζω; Μήπως έκανα κάτι για να τον χάσω; Επειδή δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια; Επειδή δεν είμαι το πιο διάσημο παιδί του σχολείου; Επειδή δεν δέχομαι ό,τι μου σερβίρουν και έχω δική μου σκέψη και δική μου ιδεολογία; Είναι αυτοί λόγοι για να χάσεις το σεβασμό που αξίζεις όπως και όλοι οι άνθρωποι, αναρωτιέμαι. Γιατί είναι τόσο κακή η διαφορετικότητα, μα τον Ζεχελ;! -.-
Δεν ξέρω αν θα άντεχα αν ήμουν από άλλη χώρα ή είχα άλλη θρησκεία. Φαντάζομαι τι περνάνε αυτοί οι άνθρωποι, που στο κάτω κάτω δεν έχουν κάνει τίποτα κακό. Απλά δεν αλλάζουν για να γίνουν αρεστοί στον οποιονδήποτε. Ούτε γω πρόκειται να αλλάξω, αλλά δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση.
-Μα γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ;
-Δεν έχω ιδέα...Δεν ξέρω...
-Να μη σε νοιάζει, ας τους να κοροϊδεύουν, δικό τους πρόβλημα.
-Πω, μακάρι να ήμουν σαν εσένα, να μη με ένοιαζε τίποτα...Θα προσπαθήσω να το πάρω στο πιο χαλαρό.
Και ναι, προσπαθώ. Αλλά πόσο ακόμη; Ούτε αυτό δεν σέβονται. Ούτε καν την προσπάθεια. Είπαμε, καλή κι άγια κι πλάκα αλλά μέχρι ένα σημείο. Δηλαδή ούτε τα όρια που θέτει κάποιος δε σέβονται; Τα έχουμε ισοπεδώσει όλα ρε πούστη μου; Προσπαθώ να μη δείξω ότι με πειράζει, το παίζω χαλαρή κι άνετη. Κι ακόμη, δεν καταλαβαίνουν. Δηλαδή τι πρέπει να κάνω; Να πάω και να τους το πω στα μούτρα; Και τι θα κερδίσω; Ακόμη περισσότερη ασέβεια και κοροϊδία.
Σκέφτομαι πως και πως την ημέρα που θα τελειώσουν τα σχολεία για πάντα και θα φύγω από δω. Δεν θα τους ξαναδώ και θα ηρεμήσω. Ποτέ όμως δεν θα βρω ηρεμία. Παντού θα βρίσκω τέτοιους ανθρώπους μπροστά μου. Κάποτε όμως θα πρέπει να το αντιμετωπίσω και να το ξεπεράσω.
Κατάλληλο τραγούδι και Moi moi. :]
Βασικά, υπάρχει κάποιος που ξέρει τι σημαίνει αυτή η λέξη; Η εκτίμηση που δείχνουμε σε κάποιο πρόσωπο για τα ψυχικά και πνευματικά του χαρίσματα και τα κάθε λογής προσόντα του. Η τήρηση και η εκούσια συμμόρφωση σε νόμο, διάταξη, όρο κοκ. Η συμπεριφορά απέναντι σε κάτι που δεν προσβάλλει ή απειλεί την ταυτότητα, την ιδιαιτερότητα ή την ίδια την ύπαρξή του. Yeah, right.
Δε μπορώ να καταλάβω πώς μπορούν μερικοί άνθρωποι να είναι τόσο ανίδεοι και αδαείς. Δε ζητάω να με αγαπήσουν. Δε ζητάω να με γουστάρουν. Δε ζητάω να μου μιλάνε χωρίς να το θέλουν. Λίγο σεβασμό ζητάω. Μήπως δεν τον αξίζω; Μήπως έκανα κάτι για να τον χάσω; Επειδή δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια; Επειδή δεν είμαι το πιο διάσημο παιδί του σχολείου; Επειδή δεν δέχομαι ό,τι μου σερβίρουν και έχω δική μου σκέψη και δική μου ιδεολογία; Είναι αυτοί λόγοι για να χάσεις το σεβασμό που αξίζεις όπως και όλοι οι άνθρωποι, αναρωτιέμαι. Γιατί είναι τόσο κακή η διαφορετικότητα, μα τον Ζεχελ;! -.-
Δεν ξέρω αν θα άντεχα αν ήμουν από άλλη χώρα ή είχα άλλη θρησκεία. Φαντάζομαι τι περνάνε αυτοί οι άνθρωποι, που στο κάτω κάτω δεν έχουν κάνει τίποτα κακό. Απλά δεν αλλάζουν για να γίνουν αρεστοί στον οποιονδήποτε. Ούτε γω πρόκειται να αλλάξω, αλλά δεν αντέχεται αυτή η κατάσταση.
-Μα γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ;
-Δεν έχω ιδέα...Δεν ξέρω...
-Να μη σε νοιάζει, ας τους να κοροϊδεύουν, δικό τους πρόβλημα.
-Πω, μακάρι να ήμουν σαν εσένα, να μη με ένοιαζε τίποτα...Θα προσπαθήσω να το πάρω στο πιο χαλαρό.
Και ναι, προσπαθώ. Αλλά πόσο ακόμη; Ούτε αυτό δεν σέβονται. Ούτε καν την προσπάθεια. Είπαμε, καλή κι άγια κι πλάκα αλλά μέχρι ένα σημείο. Δηλαδή ούτε τα όρια που θέτει κάποιος δε σέβονται; Τα έχουμε ισοπεδώσει όλα ρε πούστη μου; Προσπαθώ να μη δείξω ότι με πειράζει, το παίζω χαλαρή κι άνετη. Κι ακόμη, δεν καταλαβαίνουν. Δηλαδή τι πρέπει να κάνω; Να πάω και να τους το πω στα μούτρα; Και τι θα κερδίσω; Ακόμη περισσότερη ασέβεια και κοροϊδία.
Σκέφτομαι πως και πως την ημέρα που θα τελειώσουν τα σχολεία για πάντα και θα φύγω από δω. Δεν θα τους ξαναδώ και θα ηρεμήσω. Ποτέ όμως δεν θα βρω ηρεμία. Παντού θα βρίσκω τέτοιους ανθρώπους μπροστά μου. Κάποτε όμως θα πρέπει να το αντιμετωπίσω και να το ξεπεράσω.
Κατάλληλο τραγούδι και Moi moi. :]
6 σχόλια:
Μάντεψε! Σε καταλαβαίνω!
Είμαι χαμηλών τόνων, ανεκτική, ντροπαλή. Και δε με σέβονται.
Δεν δοκίμασαν ούτε καν να με γνωρίσουν, να δουν αν αξίζω τον σεβασμό τους! Τον σεβασμό τον κερδίζεις, σύμφωνοι. Αλλά και την περιφρόνηση την κερδίζεις! Δεν έχω κάνει κάτι για να με περιφρονούν. Ας σεβαστούν τουλάχιστον ότι εγώ τους σέβομαι όσο μπορώ.
Προς το παρόν απλά προσπαθώ να περιτριγυρίζομαι απο άτομα που ξέρουν να σέβονται. Αυτό, λοιπόν, σου προτείνω. Φρόντισε να απομακρύνεις τους "τοξικούς" και να κρατήσεις κοντά σου αυτούς για τους οποίους νοιάζεσαι, αυτούς που σε νοιάζονται και σε σέβονται.
Να είσαι εσύ και σ'όποιον αρέσεις!
Και να ξέρεις, το διαφορετικό απο το συνηθισμένο, συνήθως είναι και πιο ποιοτικό!
Ειδικά αν λάβουμε υπ'όψιν πόσο βλακώδεις είναι οι συνηθισμένες συμπεριφορές! :/
Φιλάκια!
Είναι το κλασικό πρόβλημα της εφηβείας. Δεν σέβονται τίποτα διαφορετικό. Ακούς μέταλ? Δεν είσαι μοδάτος. Διαβάζεις πολύ? Είσαι φυτό. Και ούτω καθεξής. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες.
Τελικά όμως ξέρεις τι γίνεται? Αυτές οι συμπεριφορές ποτέ δεν κρατάνε πολύ. Στη σχολή κανείς δεν με κορόιδεψε ούτε για τα γούστα μου ούτε για το ντύσιμό μου.
Οπότε προς το παρόν απλά be yourself, χώστους και κανένα διάολο αν σε εκνευρίζουν, και κάνε υπομονή. Μόλις φύγεις από το κλειστό περιβάλλον του λυκείου θα δεις ότι υπάρχει κόσμος πολύ πιο ανοιχτόμυαλος και ανεκτικός ;)
Δεν υπάρχει λόγος να χαλιέσαι για κανέναν μαλάκα. Φιλάκια! <3
Weird fairy, όπως λέει κι ο Πανούλης, είμαστε στην ίδια συχνότητα. :P
Ο σεβασμός εμπνέεται, δεν επιβάλλεται, ΟΚ. Αλλά όπως λες, το ίδιο και η περιφρόνηση. Και δεν έχω κάνει τίποτα για να την αξίζω. Και τους συμπαθούσα κιόλας.
Δεν είναι στο χέρι μου, όμως. Δε μπορώ να τους διώξω. Ακόμη δηλαδή...:\
Συμφωνώ απολύτως!
Φιλιά. :]
Timotei, αυτό σκεφτόμουν χθες βράδυ πριν πέσω για ύπνο :P
Μπορεί να έχουν το μυαλό και τις προοπτικές να γίνουν άνθρωποι έξυπνοι και μυαλωμένοι, αλλά δε μπορούν να το καταλάβουν. Ίσως φταίνε οι ορμόνες, ίσως όμως και οι αρχές τους.
Με κάνεις και αισθάνομαι κιόλας καλύτερα! Έχω δίκιο λοιπόν που ανυπομονώ. Σ’ ευχαριστώ!
Φιλιά~!
Να σου πω, μετά από κάποια φάση έχασαν και το δικό μου σεβασμό, επειδή έχω περάσει παρόμοια φάση:/
Μου τη σπάνε οι καταστάσεις τύπου σχολείου, πρέπει να είσαι ένας συγκεκριμένος τύπος ατόμου και μόνο. Ο πάντα χαρούμενος με την καυστική ατάκα στο στόμα, πολύ γκόμενος, λίγο σκληρός, πάντα χρούμενος.
Δε με ενοχλεί ο τύπος τους, απλά δεν κατάλαβ α και δεν θα καταλάβω γιατί πρέπει να είμαι το ίδιο. Και ξες ποιο είναι το θέμα που ελπίζω να μην έχεις κι εσύ; Όταν σε αγνοούν περνάνε ακόμα και μέσα σου την ψευδαίσθηση πως δεν αξίζεις. :/ Αν σου περάσεις καμια μέρα απ το μυαλό, χτύπα το κεφάλι σου στον τοίχο μέχρι να στρώσεις :Ρ
Μην προσπαθείς πολύ, απλά αρνήσου να μπεις στο τρυπάκι. Είναι ψυχοφθόρο :/
Φιλάκια πολλά Κατερινάκι!
Marsy, συμφωνώ με αυτό που λες. Ο καθένας έχει δικαίωμα να είναι όπως θέλει. Το ίδιο κι εμείς, κι ας είμαστε διαφορετικοί.
Γενικά, με όλη τους τη συμπεριφορά με κάνουν να νοιώθω πως δεν αξίζω. Αλλά προσπαθώ να το αποβάλλω και είμαι σε καλό δρόμο νομιζω. :P
Δεν πρόκειται να μπω στο τρυπάκι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Φιλιά. ^__^
Δημοσίευση σχολίου