Προχθές, βγήκα για χάρη του κολλητού μου με όλη την "παρέα". Και του το είπα. [περιττό να πω ότι μόλις είδα το τραπέζι στο οποίο πηγαίναμε να κάτσουμε μου ρθε συγκοπή.] Αλλά λέω εντάξει, λίγες ώρες είναι θα περάσουν, απλώς μην ασχολείσαι μαζί τους. Κι έτσι έκανα. Από κει άρχισα να ελέγχω την υπομονή μου. Λίγο αργότερα, μαζεύτηκαν πιο κοντά και άρχισαν να παίζουν χαρτιά [πόκερ αν δεν απατώμαι] χωρίς να μου προτείνουν να παίξω. Και ήταν κι αυτός εκεί. Είχαμε περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι μαζί...Το πιο όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου. Άσχετα με το τι προέκυψε αργότερα. Και σκεφτόμουν συνέχεια το πώς περάσαμε πέρυσι το καλοκαίρι. Σοβαρά, ήταν από τις λίγες φορές που ένοιωσα χαρούμενη που ζω. Και σκέφτηκα, ότι θα ήθελα να τα ξεχάσουμε όλα και να αρχίσουμε ξανά. Μια καινούρια αρχή....Ακόμη κι αν πληγώθηκα όσο ποτέ, θα ήμουν πρόθυμη να τα συγχωρήσω όλα, αρκεί να γυρνούσαν όλα όπως ήταν πέρυσι το καλοκαίρι. Να μην άλλαζε τίποτα. Αλλά πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω τόση αχαριστία. Ενώ δικό του [και του άλλου] ήταν το φταίξιμο, εγώ φαίνομαι η κακιά. Μα τον Ζέχελ, αυτό που μου συνέβη πέρυσι δεν υπάρχει, απλά. Κι όμως, εγώ που υπήρξα το θύμα είμαι πρόθυμη να τα ξαναβρώ μαζί τους ενώ εκείνοι με έχουν γραμμένη. Τι να πεις...Λάθος μου, gomen ne.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν αντέχω άλλο την γκρίνια και τους ωραίους χαρακτηρισμούς. Σήμερα πάλι τα άκουσα. Μπαίνει στο δωμάτιο και αρχίζει...Για τον υπολογιστή και τα γνωστά. Και με ρωτάει αν θα βγω, ενώ της δίνω αρνητική απάντηση. Και μου λέει ούτε αύριο θα βγεις [θα γράψω παρακάτω για αύριο]. Και της λέω καλά. Και με είπε εγωίστρια. Εγωίστρια. Και την ρωτάω γιατί είμαι εγωίστρια, κρατώντας χαμηλούς τους τόνους. Και απλά δεν απαντούσε. Ναι, εγώ είμαι αυτή. Μια εγωίστρια που σκέφτεται μόνο το τομάρι της. Προχθές, πάλι, μου έκανε παράπονα ότι δεν την βοηθάω ποτέ και ότι θέλει μια φορά να με ακούσει να ενδιαφερθώ αν χρειάζεται κάτι. Και πάλι εγώ η εγωίστρια που δεν την νοιάζει κανείς εκτός από το τομάρι της. Δεν αντέχω άλλο. Ας μη με γεννούσες, δικό σου το λάθος. Τι λάθος; Λαθάρα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Όσο για αύριο, υπάρχει μία πιθανότητα να κάνω το δεύτερό μου μύτινγκ. Με τον Sorazal the Erised. [<3] Αχά. Ελπίζω μόνο να έρθει και να μην αλλάξουν τα πράγματα. =\ Έχω πολύ άγχος. -__-
Λίγο ανακατοσούρα η ανάρτηση, αλλά έτσι κι αλλιώς και στο μυαλό μου επικρατεί χάος.
Η ελπίδα όμως, πεθαίνει πάντα τελευταία. Και.....nankurunaisa...Το πιστεύω. :)