A little trip...

Λοιπόν, χθες πήγαμε εκπαιδευτική εκδρομή με το σχολείο στο Φράγμα του Θησαυρού, κοντά στη Δράμα. Μας είχαν πει πως θα φτάναμε εκεί κατά τις 11 το πρωί και μετά θα μας πήγαιναν στην Ξάνθη για βόλτα. Φτάσαμε εκεί γύρω στις 12 παρά και μέχρι να πάμε μας βγήκε η πίστη. Ένας δρόμος γεμάτος στροφές, λες και κάναμε το γύρο μερικών βουνών. Αλλά εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα.
Ήμουν μόνη στο λεωφορείο, γιατί η κολλητή μου δεν ήρθε και δεν έχω πολλές παρτίδες με άλλα παιδιά - ο κολλητός μου ήταν στο άλλο λεωφορείο. Και να σου πω, καλύτερα. Μου άρεσε η διαδρομή, άκουσα τα τραγουδάκια μου, δάκρυσα, σκέφτηκα και είχα έναν κόμπο στο λαιμό και με πονούσε το στομάχι μου. Σκεφτόμουν συνέχεια εκείνον. Συνέχεια. Γελοίο, το ξέρω.
Μόλις φτάσαμε εκεί, μας μιλησε ένας κύριος για το Φράγμα αλλά και για το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, εκεί στο Νέστο. Έκανε πολύ κρύο, αλλά το ευχαριστήθηκα, γιατί όταν ο άνεμος είναι κρύος, τον αισθάνεσαι πιο καθαρό. Η θέα ήταν απλά μαγική. Ορίστε μια φωτογραφιούλα...<3

Μετά ξεκινήσαμε για Ξάνθη. Φτάσαμε κατά τις 2 το μεσημέρι. Εγώ δεν πεινούσα καθόλου, δεν είχα φάει τίποτα όλη μέρα. Ήρθε ένας γνωστός μας που σπουδάζει εκεί και πήγαμε για φαϊ - για τους άλλους - και μετά πήγαμε σε μια καφετέρια και παίξαμε για πρώτη φορά Jungle Speed. Περιττό να πως πως όλοι πορωθήκαμε. Μας άφησαν μέχρι τις 4 - ναι τόσο λίγο. Όταν μαζευτήκαμε για να φύγουμε, μου είχαν πάρει τη θέση του λεωφορείου και έκατσα με κάποιον φίλο. Ο δρόμος της επιστροφής ήταν πιο εύκολος. Αν και εμένα το ίδιο μου έκανε. Σκεφτόμουν όλη την ώρα. Προς το τέλος, πήγαν μπροστά κάποια παιδιά, έβαλαν τραγούδια και άρχισαν να τραγουδάνε. Εγώ και άλλα 2 παιδιά είμαστε έτοιμοι να κόψουμε φλέβα. Δεν είχα και μπαταρία για να ακούσω μουσική. Αλλά εντάξει, έκανα υπομονή όπως πάντα, δεν έδεινα σημασία, απλά σκεφτόμουν τα δικά μου. 

Πάντοτε όταν τελειώνει μια εκδρομή, όπου και όσες μέρες και να ναι, δε μου αρέσει. Δε μου αρέσει να γυρνώ σπίτι...Αγαπώ τα ταξίδια...Τελικό συμπέρασμα: πέρασα αρκετά καλά, αν και θα περνούσα ακόμη καλύτερα αν είχε έρθει και η κολλητή μου. Αλλά ας μην είμαστε αχάρηστοι.

Αυτή η εβδομάδα δεν ήταν και απ τις καλύτερες, αν και είχε και τα καλά της, δε μπορώ να πω. Μάλιστα, είχε και τα πολύ καλά της. 

Άντε σας καληνυχτίζω. Ελπίζω να είστε καλύτερα από μένα. Φιλιά. <3

...to my wondeland <3....