Loveless...

Please, please. 

Don't cry like that. 

I'm going to go mad. 

I don't want to see you again. 

I need to see you again... 

I'm sick of it. 

Because as soon as we have to say goodbye... 

I want to die. 

Είναι παράξενο το πόσο με επηρρεάζουν οι ταινίες, οι σειρές, τα ανιμέ. Τη συγκεκριμένη στιγμή, αναφέρομαι σε ανιμέ, συγκεκριμένα. Φαίνονται τόσο...αληθινά. Όσα έχω δει μέχρι τώρα, ήταν υπέροχα, τα λάτρεψα. Πρέπει να πω ότι...πιστεύω πως αυτά που έχω δει, δείχνουν κάτι από την πραγματικότητα. Τον πραγματικό κόσμο, έτσι άσχημος όπως είναι. Ακόμη και πέρα από σπλατεριές και μυθοπλασίες, βγάζουν κάτι το αληθινό. Και δεν το αντέχω αυτό. Είμαι πολύ ευαίσθητη ε; Ή μήπως καλύτερα ελαφρόμυαλη; 

Tomokaku, αυτό για το οποίο ήθελα να γράψω είναι ένα ανιμέ συγκεκριμένα. Το είχα δει παλαιότερα, αλλά το είδα για δεύτερη φορά χθες. Λέγεται Loveless. Είναι ελλιπές, αλλά αφού δεν μπορώ να βρω εδώ μάνγκα, βλέπω το ανιμέ και παίρνω σκόρπιες πληροφορίες από το ίντερνετ. Γι αυτό, συγχωρήστε τυχόν λάθη μου.

Την πρώτη φορά που το είδα, ένοιωσα ταυτισμένη με τον Ritsuka, τον πρωταγωνιστή που κανονικά ονομάζεται Loveless.  Ένα παιδί που έχασε τον αδερφό του Seimei ή αλλιώς Beloved, σε μια πυρκαγιά. Βασικά, δολοφονήθηκε από μια οργάνωση φέροντας το όνομα Seven Moons. Από τότε, άλλαξε δραματικά. Έγινε άλλο παιδί. Μέχρι και η ίδια του η μάνα τον αρνήθηκε, λέγοντας ότι αυτό δεν είναι το παιδί της πραγματικά. Την πρώτη του μέρα στο καινούριο του σχολείο γνώρισε έναν άντρα, τον Soubi, ο οποίος του είπε ότι ήταν καλός φίλος του Seimei. Έτσι ο Ritsuka τον εμπιστεύθηκε. Αργότερα έμαθε ότι ο Soubi και ο Seimei ήταν ζευγάρι - Fighter & Sacrifice αντίστοιχα. Μάχονταν σε μάχες ξορκιών με λόγια. Ο Soubi είπε στον Ritsuka ότι ο Seimei τον διέταξε να τον προσέχει και να γίνει δικός του πολεμιστής (Fighter). Κάθε ζευγάρι είχε έναν ιδιαίτερο δεσμό, και μόνο με βάση την αγάπη μπορούσες να νικήσεις σε μια τέτοιου είδους μονομαχία. Για τον καθένα υπήρχει μόνο ένας με τον οποίο θα μπορούσε να είναι ζευγάρι. Και οι δύο αυτοί έφεραν το ίδιο όνομα.

My point is, o Ritsuka μέχρι την ημέρα που γνώρισε τον Soubi και έκανε νέους φίλους, δεν ήξερε τι θα πει αγάπη. Δεν την είχε βιώσει. Αν και υπέφερε, την ένοιωθε τελικά. Ένοιωσε ζωντανός και βρήκε το λόγο για να ζει. Ακόμη και χωρίς τον αδερφό του. Ο Seimei ήταν ο λόγος που ο Ritsuka βρέθηκε πολλές φορές σε κύνδυνο. Ο Soubi, αν και είχε πάρει διαταγή από τον Seimei να γίνει ζευγάρι με τον Ritsuka, στη διάρκεια τον αγάπησε πραγματικά. Στο τέλος του ανιμέ, είχα πλαντάξει στο κλάμα. Ο Ritsuka ρώτησε τον Soubi: "Αν ο Seimei γύριζε και σου έλεγε να με σκοτώσεις θα το έκανες;"  Και ο Soubi του είπε: "Ναι. Αλλά μόλις το έκανα θα πέθαινα κι εγώ, γιατί δεν θα μπορούσα να ζήσω μια ζωή χωρίς εσένα..." Μα τον Ζέχελ, δηλαδή.

Once I desire something, I cannot undesire it. 

I will desire it until I have it.

But there is no end.

No matter how much I take, I still want it.

Ίσως δεν έχω συγκηνηθεί περισσότερο. Ήταν από τα πιο όμορφα ανιμέ που έχω δει, πείτε με ρηχή, πείτε με χαζή. Δε με νοιάζει. Αυτό που ξέρω είναι ότι μου άγγιξε την ψυχή. Ξέρω ότι δεν καταλάβατε πολλά γιατί ως γνωστόν δεν είμαι καλή στις περιγραφές. Αξίζει όμως να δείτε το ανιμέ ή να διαβάσετε το μάνγκα. Ειδικά αν είστε σαν εμένα. 

Κατά βάθος, πιστεύω ότι ζηλεύω. Κάθε φορά που βλέπω ανιμέ, ταινίες, σειρές που έχουν να κάνουν με αγάπη...σκέφτομαι ότι θα ήθελα να γινόταν σε εμένα αυτό. Μακάρι να ήταν αλήθεια. Λοιπόν, απλά είχα την ανάγκη να γράψω γι αυτό, γιατί κανείς δεν επρόκειτο να με άκουγε αν μιλούσα γι αυτό. Κάθε μέρα, θα μπαίνω και θα το διαβάζω, ακόμη κι αν με κάνει να στενοχωριέμαι σα χαζό.  :P: