Προχθές, βγήκα για χάρη του κολλητού μου με όλη την "παρέα". Και του το είπα. [περιττό να πω ότι μόλις είδα το τραπέζι στο οποίο πηγαίναμε να κάτσουμε μου ρθε συγκοπή.] Αλλά λέω εντάξει, λίγες ώρες είναι θα περάσουν, απλώς μην ασχολείσαι μαζί τους. Κι έτσι έκανα. Από κει άρχισα να ελέγχω την υπομονή μου. Λίγο αργότερα, μαζεύτηκαν πιο κοντά και άρχισαν να παίζουν χαρτιά [πόκερ αν δεν απατώμαι] χωρίς να μου προτείνουν να παίξω. Και ήταν κι αυτός εκεί. Είχαμε περάσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι μαζί...Το πιο όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου. Άσχετα με το τι προέκυψε αργότερα. Και σκεφτόμουν συνέχεια το πώς περάσαμε πέρυσι το καλοκαίρι. Σοβαρά, ήταν από τις λίγες φορές που ένοιωσα χαρούμενη που ζω. Και σκέφτηκα, ότι θα ήθελα να τα ξεχάσουμε όλα και να αρχίσουμε ξανά. Μια καινούρια αρχή....Ακόμη κι αν πληγώθηκα όσο ποτέ, θα ήμουν πρόθυμη να τα συγχωρήσω όλα, αρκεί να γυρνούσαν όλα όπως ήταν πέρυσι το καλοκαίρι. Να μην άλλαζε τίποτα. Αλλά πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω τόση αχαριστία. Ενώ δικό του [και του άλλου] ήταν το φταίξιμο, εγώ φαίνομαι η κακιά. Μα τον Ζέχελ, αυτό που μου συνέβη πέρυσι δεν υπάρχει, απλά. Κι όμως, εγώ που υπήρξα το θύμα είμαι πρόθυμη να τα ξαναβρώ μαζί τους ενώ εκείνοι με έχουν γραμμένη. Τι να πεις...Λάθος μου, gomen ne.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Δεν αντέχω άλλο την γκρίνια και τους ωραίους χαρακτηρισμούς. Σήμερα πάλι τα άκουσα. Μπαίνει στο δωμάτιο και αρχίζει...Για τον υπολογιστή και τα γνωστά. Και με ρωτάει αν θα βγω, ενώ της δίνω αρνητική απάντηση. Και μου λέει ούτε αύριο θα βγεις [θα γράψω παρακάτω για αύριο]. Και της λέω καλά. Και με είπε εγωίστρια. Εγωίστρια. Και την ρωτάω γιατί είμαι εγωίστρια, κρατώντας χαμηλούς τους τόνους. Και απλά δεν απαντούσε. Ναι, εγώ είμαι αυτή. Μια εγωίστρια που σκέφτεται μόνο το τομάρι της. Προχθές, πάλι, μου έκανε παράπονα ότι δεν την βοηθάω ποτέ και ότι θέλει μια φορά να με ακούσει να ενδιαφερθώ αν χρειάζεται κάτι. Και πάλι εγώ η εγωίστρια που δεν την νοιάζει κανείς εκτός από το τομάρι της. Δεν αντέχω άλλο. Ας μη με γεννούσες, δικό σου το λάθος. Τι λάθος; Λαθάρα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Όσο για αύριο, υπάρχει μία πιθανότητα να κάνω το δεύτερό μου μύτινγκ. Με τον Sorazal the Erised. [<3] Αχά. Ελπίζω μόνο να έρθει και να μην αλλάξουν τα πράγματα. =\ Έχω πολύ άγχος. -__-
Λίγο ανακατοσούρα η ανάρτηση, αλλά έτσι κι αλλιώς και στο μυαλό μου επικρατεί χάος.
Η ελπίδα όμως, πεθαίνει πάντα τελευταία. Και.....nankurunaisa...Το πιστεύω. :)
11 σχόλια:
κι εμένα με έπιασε μια ευσυγκινησία τελευταία... αλλά ξέρω τον λόγο... νομίζω.
Λοιπόν, γλυκό μου πλασματάκι, μη στεναχωριέσαι, ναι;
Το ότι δεν περνάς καλά με την "παρέα" σου το καταλαβαίνω αλλά κανείς δε σε υποχρεώνει να εξακολουθήσεις να κάνεις παρέα με αυτούς.
Το καλοκαίρι σου θα είναι υπέροχο και δε χρειάζεσαι συγκεκριμένα άτομα και καταστάσεις για να το πετύχεις αυτό. Γύρω σου υπάρχουν ένα σωρό άτομα που σου ταιριάζουν.
Απλά να είσαι ανοιχτή στις προσκλήσεις φιλίας και όλα θα πάνε καλά!
Φιλάκια!
Ναι αυτή η καραμέλα πια "είσαι εγωίστρια, δεν με βοηθάς ποτέ" εδώ μου κάθεται -.-
Αν δεν θες να βγαίνεις μ' αυτή την παρέα κανείς δε σε υποχρεώνει. Ξεκαθάρισε τη θέση σου και θα σαι οκ :Ρ
Καλά να περάσεις με τον Σογαζάλ! Φιλάκια! <3
Θα συμφωνήσω με τις δύο φίλες παραπάνω..
Να κοιτάξεις να νιώθεις εσύ όμορφα με ο,τι κι αν αυτό συνεπάγεται
Ορισμένες φορές μπορεί απλά να μην ταιριάζουμε με κάποιους ανθρώπους
Όσο για την ευσυγκινησία θα περάσει.Μου συμβαίνει συνεχώς
Φιλιά πολλά γλυκιά μου :)
Weird fairy, εσύ για άλλο λόγο είσαι στα κάτω σου...=\
Το ξέρω, απλώς σκέφτομαι ότι εγώ θα ήθελα να είμαι μαζί τους, αν μου έδειναν αυτή την ευκαιρία...Σ' ευχαριστώ!
Σου στέλνω θετική ενέργεια!
Timotei, άσε. =.=
Ναι έχεις δίκιο, αλλά εντάξει...
Arigatou! <3
Φιλιά αγάπες. <3
Ziggymars, έχεις δίκιο. Και τα κορίτσια έχουν δίκιο. Μάλλον εγώ φταίω που προσπαθώ. Στον Βερλόρεν να πάνε. Συμφωνώ. Σ' ευχαριστώ πολύ!
Φιλάκια. ^__^
Εσύ τουλάχιστον από τη μεριά σου θα έχεις κάνει την προσπάθειά σου και θα είσαι ήσυχη.
Σε καταλαβαίνω γιατί πέρασα ακριβώς το ίδιο και ξέρω ότι δεν είναι και το καλύτερο
Φιλάκια πολλά
Πφφ ναι, έχεις δίκιο. Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις...=\
Φιλιά. <3
με τους γονείς των περισσότερων από 'μας η κατάσταση είναι ό,τι να 'ναι και κυρίως τεταμένη. Ποιος τους ακούει κι αυτούς τώρα, γράφ' τους. εμένα γκρινιάζει ότι δεν την βοηθάω και όταν την ρωτάω αν θέλει να την βοηθήσω μου λέει να μην μπλέκομαι στα πόδια της. Βγάζεις άκρη μαζί τους; :Ρ ΟΧΙ. Ένα μεγααάλο μεγάλο όχι!
Όσο για το μύτιγνκ, δεν σου λέω να περάσεις καλά, σε διαβεβαιώνω ότι θα περάσεις τέλεια και θα γελάσεις με την ψυχή σου. Είναι θεός ο λάζαρος, τελείως ακομπλεξάριστος και τέρμα καμένος. Σου το λέει το Αβοκάντο, εγώ δλδ. ΟΛΑ ΚΑΛΑ.
Μάκια!
Sinner, συμφωνώ. Άσε τι να λέμε τώρα...
Όσο για το μύτινγκ...ακυρώθηκε λόγω ηλίασης! :P:
Άλλη φορά...Τ__Τ
Φιλιά!
Θα σου πρότεινα να θυμάσαι πάντα αυτό το ωραίο καλοκαίρι που έζησες,αλλά να συνεχήσεις μπροστά.;)
Με την μαμά σου μην στεναχωριέσαι.Έχω πεισθεί ότι και όσα και αν μας λενε,μας αγαπάνε πάρα πολύ,όσο δεν φανταζόμαστε.;)
Καλό μειτινγκ!:P
Με Λάζαρο σίγουρα θα περάσεις υπέροχα.;) :P
Φιλιααα!:)
Fleur, θα συμφωνήσω και μαζί σου. Έτσι κι αλλιώς, οι αναμνήσεις είναι αυτές που μετράνε. Μας αγαπάνε, δεν είπα το αντίθετο. ^__~
Τελικά το μύτινγκ θα γίνει αύριο. YOSHI! *oho*
Ευχαριστώ. Δεν αμφιβάλλω. Ελπίζω να περάσει κι αυτός καλά, αυτό με τρώει. :P
Φιλιά. ^__^
Δημοσίευση σχολίου